فى عرف مين يبقوا كلهن عاهرات

القصة دى حصلت فعلاً لصديقة اجنبية عايشة فى مصر و حكايتها ليها العجب، فبعد ما تعرفت على شاب مصرى من اياهم عن طريق النت و بعد ما الدنيا قفلت معاها فى بلدها قالت تيجى مصر و اهى ليها صديق فيها، المهم لمت حاجتها و جت على مصر أم الدنيا ! ( اللى مالوش اهل مصر اهله ! )، و اتجوزت صاحبنا، لحد كده و الحكاية عادية و بتحصل كثير، المهم بعد فترة من الاقامة هنا فى شقق مفروشة على حسابها طبعاً اقنعها زوجها المصرى الاصيل بانها لازم تشترى شقة فى مصر، صاحبتنا لمت كل فلوسها و اشترت شقة تمليك صغيرة بحوالى مائة الف جنيه و فرشتها و قالت تستقر بقى ، لكن المشكلة ان صاجبنا اقنعها انه ما ينفعش تمتلك شقة باسمها هنا و بالتالى فالعقد باسم جوزها ، ما علينا مش ده موضوعنا ، المهم و بعد فترة و القصة المعروفة نهايتها بقت لوحدها و ما فيش حيلتها حاجة لكنها لم تستسلم و قررت تكمل فى مصر لانها ما ينفعش ترجع بلدها تجر اذيال الخيبة، فقررت تشتغل فى مصر و فعلاً لقت شغل و اجرت شقة و عاشت كافية خيرها شرها، لحد ما السخان الصناعة المصرية اللى عليه ضمان عطل، فقررت تكلم الشركة و بالفعل حددوا لها ميعاد عشان مندوب الصيانة يعدى عليها و على فكرة هى بتتكلم عربى كويس، انتظرت فى الميعاد و جه صاحبنا، شاب فى الثلاثينات مربى ذقنه على طريق الاخوة بتوع اليومين دول، يعنى ذقن كبيرة تخيف قلوب الاعداء و بدون شنب ، المهم فتحت له و قدم لها نفسه و رحبت بيه بطريقة الاجانب المحترمة اللى مش بنعرفها و هى الابتسامة لانه شخص جاى يؤدى خدمة ، دخلته المطبخ عشان يشوف السخان لان مكانه فى المطبخ و فى الحائط الملاصق للحمام، كشف عليه و قالها انه محتاج بلف و مش عارف ايه، سالته طيب الحاجات دى اجيبها منين فقالها انها معاه و تكلفتها كذا قالت له اوكى المهم يتصلح و خرجت و سابته يشوف شغله، و قعدت تتفرج على التليفزيون، بعد شوية لاحظت ان صاحبنا كل شوية يبص عليها من المطبخ لكنها لم تهتم ، لحد ما نادى عليها و قالها كله تمام ، و ممكن تجربيه ، اتبسطت جدا و شكرته و اعتذرت له انها نسيت تقدم له حاجة فسألته يشرب ايه و قال شكراً لكنها الحت ، فقال لها اى حاجة، المهم فتحت الثلاجة عشان تجيب له حاجة ساقعة، فإذا بها تفاجأ بيه وراها و معبط فى وسطها ، قالت له لو سمحت عيب كده بس لم يرتدع ، فقالت له لو سمحت سيبنى انا هاكلم الشركة و عيب اللى بتعمله ده، قالها هو انتوا تعرفوا العيب يا كفرة يا ولاد الكلب ؟ يعنى انتى جاية مصر ليه ، انا عارف طلبك ، و لان صديقتى ما تعرفش تتصرف و ما تعرفش انها ممكن تصوت او تعمل حاجة لكنها قلقت من غدر الناس فى بلد لم تعرف فيها الأمان و كل اللى جه فى دماغها انها ممكن لو صوتت يعمل فضيحة و يقول انها هى اللى كانت عايزة كده، قعدت تترجاه يسيبها و تقول له انها ست محترمة و متجوزة ما فيش فايدة ، و لما لم يجد منها اى استجابة بل مقاومة شديدة قام ضاربها و دافعها على الأرض ، مع العلم بان صديقتى هذه من النوع ذو الوزن الثقيل و عادية جداً عشان نقول انها اغرته و لا حاجة لكن هو دماغه فاكرة ان كل الأجانب عاهرات مع انهم اكثر احتراماً من ناس كثير، و بعد ما ضربها و مشى قعدت على الأرض تبكى و مش قادرة اساساً تقوم لحد ما كلمتنى و رحت لها لقيتها فى حالة سيئة جداً و بعد ما سمعت منها الحكاية اصريت انى اروح الشركة دى او مكتب الصيانة ده و اشوف الولد ده و اجيب لها حقها ، خدت العنوان و رحت الشركة اللى مش بعيد عن شقتها و اول ما دخلت لقيت السيد مدير المكتب نفس الخلقة بتاعة صاحبنا الذئب ، قلت فى سرى اهلاً ده كده بانت ، المهم و بعد السلام عليكوا قالى اامر، قلت له لو سمحت فى واحد شغال هنا اسمه كذا كذا ، قالى ايوه خير ؟ قلت له ده شخص مش محترم و انا هاوديه فى داهية ، قالى بس اهدى يا استاذ و فهمنى ايه الحكاية فحكيت له كل اللى حصل بالظبط و بالفعل زى ما كانت صديقتنا متوقعة ، رد بكل برود و قالى يا استاذ مش معقول ده ولد ملتزم و ما يعملش كده، سالته يعنى ايه ملتزم ؟ يعنى بيجى فى مواعيده يعنى ؟ قالى لا يا استاذ ده ملتزم بدينه و يعرف ربنا و لا يمكن يعمل كده، قلت له يعنى انا مثلا او الست الضيفة دى هانتبلى عليه؟ قالى ما اعرفش بقى شوف هى عملت معاه ايه و وصلته لكده ، اكيد راح لقاها عريانة و لا حاجة ما هما العالم دى اعوذ بالله منهم ، قلت له آه ده على اساس ان انتوا معصومين من الخطأ يا عالم ياولاد ستين فى سبعين و اتنرفزت عليه و سبيت له هو و اهله و قلت له انتوا بتضحكوا على مين يا ولاد تيت تيت ، هاتضحكوا على ربنا و لا على الناس ، و سيبته و مشيت و قررت اروح القسم ، المهم رحت القسم ، و اول ما دخلت لقيت ظابط صغير برتبة ملازم لسه يا دوب بيتدرب على القاعدة الامنية الشهيرة " الابتسامة فى اللقاء و الصابونة فى الأداء" ابتسم وقالى خير يا استاذ، حكيت له القصة كلها و قلت له انا عايز اعمل محضر للشركة و للشخص اللى حاول يعتدى على السيدة الاجنبية، فاعتدل و فكر شوية و قالى بص بقى بالعربى كده مش هاتاخد منهم لا حق و لا باطل دى عالم احنا فاهمينها كويس و هايتبلوا عليك و بعدين ما انت برضه خدت حقك و اديته بما فيه الكفاية و ما فيش داعى للشوشرة و اذا كانت هى متضايقة قوى يا سيدى ابقى راضيها بكلمتين حلوين هه ، طبعاً الكلام ما عجبنيش فقلت له بس انا عايز اجيب لها حقها لان كده عيب و دى ضيفة ، قام صديقنا الظابط الصغير تحول للنقيض و اتكلم بحدة و قالى شوف بقى انا سامعك من الصبح و مش عاجبك كلامى قولى بقى انت تبقى لها ايه ؟ و ايه علاقتك بالموضوع ؟ و تحول للهجوم على انا، قلت له يعنى انا جاى لكوا عشان تجيبوا حق الناس تقوموا تدوروا على انا ؟ قالى ما انا باقولك الصح و انت مش عايز تقتنع ، المهم قلت اقفل الموضوع و سالته طيب اعمل ايه دلوقتى و الست دى تطمن ازاى لانها خايفة لا يتهجم عليها تانى ، قالى لا ما تقلقش هو ما يجرؤش يعمل كده تانى خصوصا انك رحت لهم الشركة وقلت انك جاى لنا، انت بس زيادة فى الاطمئنان سيب لى اسم المكتب و عنوانه و انا هابعت لهم مخبر و لا اى حد عشان يعرفوا انك خدت الموضوع جد و كده من غير محاضر ولا حاجة، قمت و قلت له شكراً و بينت له انى مبسوط من النظام بصراحة بدل الروتين و الكلام الفاضى ده ، محاضر ؟ محاضر مين ؟ و افتكرت الاستاذ العبقرى محمود المليجى فى اسكندرية ليه لما كان بيقول " و عايزنى اكسبها ؟ " و سلمت عليه و مشيت، كلمتها و قلت لها تطمن و كله تمام و انا باقول فى سرى " هى دى مصر يا هبله " نورتى مصر